Yavuz sultan selim'in ahu gözlü şiiri nedir?

Yavuz Sultan Selim ve "Ahu Gözlü" Şiiri

Yavuz Sultan Selim, Osmanlı İmparatorluğu'nun 9. padişahı olarak bilinen ve özellikle askeri başarılarıyla öne çıkan bir hükümdardır. Ancak onun aynı zamanda derin bir tasavvufi kimliği ve şairlik yönü de bulunmaktadır. Farsça ve Türkçe şiirler yazan Yavuz Sultan Selim, "Selimî" mahlasını kullanmıştır. "Ahu gözlü" ifadesi, onun en ünlü şiirlerinden birinde geçmektedir ve bu şiir, hem aşk hem de tasavvufi anlamlar taşır.

Şiirin Metni ve Anlamı

Yavuz Sultan Selim'in "Ahu Gözlü" olarak anılan şiiri, genellikle Farsça yazılmıştır ve Türkçeye çevrildiğinde şu şekildedir:

Bu şiirde "ahu gözlü" ifadesi doğrudan yer almasa da, Yavuz Sultan Selim'in diğer şiirlerinde veya halk arasındaki yaygın kullanımda "ahu gözlü" (ceylan gözlü) sevgiliye atıfta bulunulduğu düşünülür. Şiir, aşkın ve sevgilinin (genellikle tasavvufta Allah'ı temsil eden) güzelliğini vurgular. "Ahu gözlü" metaforu, sevgilinin gözlerinin ceylan gibi büyük, etkileyici ve mest edici olduğunu ifade eder. Şiirin genel teması, aşkın acısı, sadakat ve ilahi aşkın derinliğidir. Yavuz Sultan Selim, bu şiirde kendini "âşık-ı sâdık" (sadık aşık) olarak tanımlayarak, hem dünyevi aşkı hem de tasavvufi boyutu işlemiştir.

Şiirin Tarihsel ve Kültürel Bağlamı

Yavuz Sultan Selim, saltanatı döneminde Osmanlı İmparatorluğu'nu önemli ölçüde genişletmiş, özellikle Mısır seferiyle halifelik unvanını almıştır. Ancak onun şairlik yönü, sert ve kararlı imajının altında yatan duygusal ve manevi derinliği gösterir. "Ahu gözlü" şiiri, dönemin edebi geleneğinde yaygın olan aşk ve tasavvuf temalarını yansıtır. Şiirlerinde Farsça kullanması, o dönemde edebiyat dilinin Farsça ağırlıklı olmasından kaynaklanır. Bu şiir, günümüzde hala okunmakta ve Yavuz Sultan Selim'in insani yönünü anlamak için önemli bir kaynak olarak değerlendirilmektedir. Ayrıca, şiirin "ahu gözlü" kısmı, Türk kültüründe sevgili betimlemelerinin klasik bir örneğidir ve divan edebiyatında sıkça kullanılan metaforlardandır.

Özet

Yavuz Sultan Selim'in "ahu gözlü" şiiri, onun şairlik yönünü ve tasavvufi düşüncelerini yansıtan önemli bir eserdir. Şiir, aşkın ve sevgilinin güzelliğinin "ahu" (ceylan) metaforuyla anlatıldığı, derin anlamlar barındıran bir yapıttır. Bu şiir, Osmanlı padişahlarının sadece siyasi ve askeri değil, aynı zamanda kültürel miraslarının da bir parçasıdır.